wróć Wielki Piątek 2013
29 marca, 2013
W Wielki Piątek 29 marca nabożeństwo Drogi krzyżowej o godz.15:00.
Liturgię Męki Pańskiej rozpoczniemy o godz. 18:00.
Adoracja Pana Jezusa w Grobie Pańskim do godz. 21:00.
W tym dniu obowiązuje nas post ścisły!
W czwartek, po Mszy Wieczerzy Pańskiej, gdy Najświętszy Sakrament przeniesiony został do kaplicy adoracji (ciemnicy), w kościele nastała cisza. Ołtarz ogołocony, zniknął obrus, nie sprawuje się Eucharystii. Tak można opisać atmosferę Wielkiego Piątku – dnia, w którym Kościół rozmyśla nad Męką Pana, adoruje Krzyż, wspomina swoje narodzenie z boku Chrystusa umierającego na Krzyżu i wstawia się do Boga za zbawienie całego świata. Piątek ten upamiętnia wydarzenia, które rozpoczyna wyrok śmierci, a kończy ukrzyżowanie Chrystusa. Dla całego Kościoła to dzień pokuty, w którym obowiązuje post scisły (tylko jeden posiłek do syta w ciągu dnia). Chociaż Wielki Piątek to czas płaczu i żałoby, zarazem jest to przepełniona miłością kontemplacja krwawej ofiary Jezusa. Kościół nie wyprawia pogrzebu, ale celebruje zwycięską śmierć Pana.
Szczytem dnia jest nabożeństwo Męki Pańskiej.W naszym kościele o godz 18:00
Wierni gromadzą się w ciszy, tabernakulum jest puste, wieczna lampka zgaszona, kropielnice suche. W centrum liturgii tego dnia jest Krzyż – właśnie on będzie adorowany i przed nim będziemy przyklękać.
Liturgia Męki Pańskiej składa się z czterech elementów: liturgii słowa, adoracji Krzyża, komunii i procesji do grobu. Czerwień szat oznacza królewską purpurę – Chrystus jest Panem królującym z drzewa Krzyża. Na początku celebrujący kapłan upada na twarz, inni klękają. Obrzęd ten wyraża upokorzenie „człowieka ziemskiego” oraz smutek i ból Kościoła, milczenie i uniżenie się przed Bogiem, przed tajemnicą Wielkiego Piątku. Wobec zbawczej śmierci Jezusa wszelkie słowa stają się niewystarczające.
Liturgia słowa kończy się wyjątkowo uroczystą modlitwą powszechną. Zawiera ona dziesięć wezwań: za Kościół święty, papieża, wszystkie stany Kościoła, za katechumenów (przygotowujących się do chrztu), o jedność chrześcijan, za Żydów, za niewierzących w Chrystusa, za niewierzących w Boga, za rządzących państwami, za strapionych i cierpiących. Bogactwo intencji wyraża powszechny zasięg Męki Chrystusa ukrzyżowanego za zbawienie całego świata. Cała rodzina Boża i ludzkość zostaje przeniesiona do stóp Krzyża, na którym Chrystus umiera za wszystkich. Modląc się w tak wielu intencjach otwieramy się na miłość i jedność.
Kulminacyjnym momentem Liturgii Męki Pańskiej jest adoracja Krzyża. Osobista adoracja Krzyża (przez przyklęknięcie i ucałowanie) to najpoważniejszy element w tym obrzędzie. Boża miłość, ukazana nam w Ukrzyżowanym, pozwala zrozumieć sens pieśni „Ludu, mój ludu…” – swoistego dialogu między Bogiem, a Jego ludem: „zobacz, co dla ciebie uczyniłem; spójrz co ty wyrządziłeś mnie – swojemu Bogu”.
