Sługa Boży Anzelm od św. Andrzeja Corsini OCD

Maciej Józef Gądek (1884-1969)

Założyciel Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus
Strona poświęcona o. Anzelmowi

Urodził się 24 lutego 1884 r. w Marszowicach, w parafii Niegowić, w archidiec. krakowskiej. Od 1895 r. w Wadowicach był alumnem konwiktu karmelitańskiego i uczniem miejscowego gimnazjum. W 1901 r. w Czernej przyjął habit karmelitański, a w 1902 r. złożył profesję zakonną. W nowicjacie zachwycony odkryciem, że jest „synem Maryi” poświęcił się Jej całkowicie. Powziętej decyzji: „chcę i muszę być świętym”, do końca życia pozostał wierny. Studia teologiczne odbył w Rzymie i tam 25 lipca 1907 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1909 do 1918 r. wykładał teologię w Krakowie, Linzu i Wiedniu oraz był wychowawcą kleryków. Znany był również z szerokiej działalności duszpasterskiej, jako kierownik duchowy, rekolekcjonista i kaznodzieja. W Krakowie założył i prowadził Bractwo Praskiego Dzieciątka Jezus. W latach 1918-1920 był przeorem w Wadowicach, gdzie założył Niższe Seminarium. W 1920 r. został mianowany pierwszym prowincjałem wskrzeszonej Polskiej Prowincji Karmelitów Bosych. Starał się o odzyskanie skasowanych klasztorów oraz gorliwie troszczył się o głębokie życie duchowe wspólnot karmelitańskich.

W 1921 r. przy współudziale Sługi Bożej m. Teresy od św. Józefa (Janiny Kierocińskiej 1885-1946) założył Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus, któremu przekazał charyzmat dziecięctwa Bożego wg „małej drogi” św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Propagował w ówczesnej Polsce kult i doktrynę Małej Świętej.

Od 1925 r. przebywał w Rzymie, gdzie zorganizował Międzynarodowe Kolegium Karmelitańskie „Teresianum” i w latach 1926-1945 był jego rektorem. Od 1931-1947 pełnił urząd radnego generalnego; powierzano mu szereg wizytacji w różnych prowincjach Zakonu. Z nominacji papieża Piusa XI był wizytatorem apostolskim seminariów duchownych w Polsce, kolegiów narodowych w Rzymie oraz konsultorem Kongregacji d.s. Seminariów i Uniwersytetów.

Po powrocie do Polski w 1947 r. trzykrotnie wybierany był na urząd prowincjała. Dawał zawsze świadectwo gorliwego życia kapłańskiego i karmelitańskiego. Odznaczał się żarliwą miłością Boga, roztropnością, pokorą, prostotą i radością; z miłością wczuwał się w potrzeby bliźnich. Całe jego życie było budującym przykładem cierpliwości i radosnej wierności regule zakonnej. Z ojcowską miłością troszczył się o wysoki poziom życia duchowego braci i sióstr w Karmelu. Zajął się też gruntowną formacją duchową założonego przez siebie Zgromadzenia, któremu pozostawił obszerną spuściznę swoich pism, opracował nowe Konstytucje i często odwiedzał poszczególne wspólnoty. Był kierownikiem duchowym wielu osób konsekrowanych i świeckich, których prowadził do świętości.

Ostatnie 10 lat życia spędził w klasztorze karmelitów w Łodzi. Prowadził wówczas apostolstwo piórem, modlitwą i cierpieniem. Mimo słabego zdrowia i doświadczeń wewnętrznych, do końca był wierny modlitwie i uczestniczył w aktach życia wspólnotowego. Tajemnicę swojego życia wyraził w słowach: „Całe życie ćwiczyłem się w miłości Dzieciątka Jezus”.

Zmarł w opinii świętości 15 października 1969 r. Jego doczesne szczątki, po ekshumacji, spoczywają w przedsionku kościoła Karmelitów Bosych w Łodzi. Proces beatyfikacyjny w Archidiecezji Łódzkiej został przeprowadzony w latach 2002-2008. Akta procesu zostały przekazane do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie.

Kalendarium życia sł. B. o. Anzelma:

24 II 1884 w domu rodzinnym w Marszowicach k. Wieliczki przychodzi na świat drugi syn Antoniego i Salomei z Kowalskich;

25 II 1884 na Chrzcie św. w kościele parafialnym w Niegowici otrzymuje imiona: Maciej Józef;

1891-1895 jest uczniem szkoły ludowej w Niegowici;

1895-1901 jest gimnazjalistą w Wadowicach, mieszkając w juwenacie karmelitów bosych, założonym przez św. Rafała Kalinowskiego;

1901-1903 odbywa nowicjat i profesat w Czernej k. Krakowa;

17 VIII 1902 składa pierwsze śluby zakonne;

1903-1904 studiuje filozofię w Wadowicach;

1904-1908 studiuje teologię na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie;

19 VIII 1905 składa wieczyste śluby zakonne;

25 VII 1907 otrzymuje w Rzymie święcenia kapłańskie

1909-1915 pracuje duszpastersko w Krakowie, jako spowiednik, kierownik duchowy, kaznodzieja, wychowawca kleryków i wykładowca teologii;

1914 zakłada w Krakowie Bractwo Dzieciątka Jezus

1916-1917 przebywa w Austrii, jako wychowawca polskich kleryków karmelitańskich w Linzu i Wiedniu;

1918-1920 przeor klasztoru w Wadowicach, gdzie zakłada niższe seminarium karmelitańskie;

31 VIII 1920 mianowany pierwszym prowincjałem odrodzonej polskiej prowincji karmelitów bosych;

31 XII 1921 zakłada Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus w Sosnowcu

1925-1947 przebywa w Rzymie, jako rektor Kolegium „Teresianum, wykładowca liturgiki, definitor generalny zakonu, spowiednik wielu wspólnot zakonnych;

1935-1939 z nominacji papieża Piusa XI spełnia zadania wizytatora apostolskiego wyższych seminariów duchownych w Polsce i Kolegiów narodowych w Rzymie;

1940-1950 z nominacji Piusa XII jest konsultorem Kongregacji Seminariów i Uniwersytetów Katolickich;;

15 V 1947 wraca do Polski;

1947-1948 przełożony klasztoru we Wrocławiu;

1948-1960 przez trzy kadencje jest prowincjałem polskiej prowincji karmelitów bosych oraz przełożonym klasztoru w Warszawie;

1960-1969 przebywa w klasztorze w Łodzi, gdzie oddaje się modlitwie, apostolstwu słowa oraz pracy pisarskiej;

15 X 1969 umiera świątobliwie w klasztorze w Łodzi. Jego grób, po ekshumacji w 1990 r., znajduje się w przedsionku kościoła karmelitów bosych w Łodzi przy ul. Liściastej 9.

Proces beatyfikacyjny sł. B. o. Anzelma Gądka OCD trwał w archidiecezji łódzkiej w latach 2002-2008. Następnie akta zostały przewiezione do Rzymu, gdzie w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych trwają dalsze prace mające na celu badanie heroiczności jego cnót.